بررسی تاثیر درمان بر اساس تکامل سیستم عصبی و تزریق سم بوتولنیوم در بیماران مبتلا به همی پلژی اسپاستیک

زمینه و هدف: همی پلژی در اثــر ضایعــه نــورون محرکــه فوقانــی ایجاد می شود و طی آن، بیمار با مشکلاتی از قبیل فلج اسپاستیک اندام درگیــر و ضعــف ناتوانــی در انجــام الگوهای حرکتــی مواجــه می شــود. یکی از شیوه های مؤثر درمانــی جهــت ایــن بیمــاران، روش ndt(neurodevelopmental treatment) بر پایــه نظریات بوبــات می باشد. از طرف دیگر، مطالعات اخیر نشــان داده اند که سم بوتولنیوم قادرســت به طور مؤثری، اسپاستی سیتــی را در عضلات اسپاستیک کاهش دهد. هدف این مطالعه، مقایسه درمان بر اساس تکامل سیستم عصبی(ndt) بعلاوه تزریق سم بوتولنیوم نوع a(btx-a=botulinum toxin injection type a) و درمان براساس تکامل سیستم عصبی به تنهایی بر روی کاهش اسپاستی سیتی و بهبود کیفیت الگوهای حرکتی اندام تحتانی بیماران همی پلژیک بود. روش بررسی: 15 بیمار با دامنه سنی 70-27 سال در این بررسی شرکت نمودند. بیماران در فاز اسپاستیک بوده و قادر بودند با یا بدون وسیله کمکی راه بروند. شدت اسپاستی سیتی براساس oas(original ashworth scale) بین یک تا سه بود. 5 بیمار با روش ndt(گروه a) و 10 بیمار با روش ترکیبی(گروه b) درمان شدند. تزریق btx-a در عضلات کاف اندام تحتانی صورت گرفت. ارزیابی پایه، شامل اندازه گیری شدت اسپاستی سیتی پلانتار فلکسورها براساس oas، دامنه حرکتی فعال و غیرفعال حرکت دورسی فلکسیون مچ پا و بررسی کیفیت الگوهای حرکتی اندام تحتانی بود. یافته ها: به دنبال انجام این درمان ها در هر دو گروه، کاهش اسپاستی سیتی، افزایش دامنه های حرکتی فعال و غیرفعال دورسی فلکسیون مچ پا و بهبود کیفیت الگوهای حرکتی اندام تحتانی مشاهده شد. کلیه این تغییرات در گروه b بارزتر بودند(05/0p<). نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که تکنیک های ndt با مهار الگوهای حرکتی غیرطبیعی و تسهیل پاسخ های حرکتی طبیعی قادرند اسپاستی سیتی را کاهش داده و میزان دامنه حرکتی و کیفیت الگوهای حرکتی را بهبود بخشند و توانایی بیمار را جهت انجام حرکات مجزا علی رغم وجود الگوهای حرکتی کلیشه ایی افزایش دهند. اثر مستقیم btx-a روی تون عضله و کاهش اسپاستی سیتی، قادرست تأثیر تکنیک های ndt را افزایش دهد.